20 Eylül tarihinde Yunanistan halkı, yine, bu sene üçüncü kez, sandık başında olacaktır. 26 Ocak tarihli erken meclis seçimi ve 5 Temmuz tarihli referandumdan sonra, seçmenler yine milletvekillerini seçecek. Bu ikinci erken seçim kararı, eski başbakan ve SYRİZA lideri Aleksis Tsipras’a ait. Temmuz referandumu sonucuna rağmen yeni kemer sıkma politikası içerikli bir borç antlaşmasına imza atan Tsipras, parti içi büyük bir isyanla karşı karşıya gelmişti.

Yeni imzalanan borç antlaşması sadece muhalefetin desteğiyle kabul edilebilmişti. Yunan kamuoyunun güvenini hâlâ kaptırmaya devam ettiği görünen ve Meclis oylamalarında büyük fire veren SYRİZA meclis grubu içerisinde hâkimiyetini kuvvetlendirmeyi amaçlayan Tsipras, erken seçim kararına varmıştı. Tsipras hükümeti istifa tarihinde, –yani 20 Ağustos’ta–, herkes SYRİZA’nın kolay bir zafer kazanacağından emindi. Banka krizi, sermaye kontrolleri ve yeni borç antlaşmasına rağmen, Tsipras’ın karizmasıyla, galip çıkacağı bekleniyordu.

Ancak 20 Ağustos tarihinden sonra yoğunlaşan seçim anketleri, bu tespiti doğrulamadı. SYRİZA seçmeni, Tsipras’a doğru güveni beklendiği oranda tazelemedi. SYRİZA seçmenlerinden bazıları, Panayotis Lafazanis liderliğiyle muhalif SYRİZA milletvekilleri tarafından kurulan “Halk Birliği” partisine kaydı, bazıları ise Tsipras politikasıyla ile yaşadıkları hayal kırıklığı yüzünden seçimde oy vermemekten yana.

Aynı zamanda, ana muhalefet “Yeni Demokrasi” partisinde gelişmeler çok ilginç. Referandumdan sonra Antonis Samaras’ın istifasıyla, genel başkan yardımcısı pozisyonundan parti liderliğine gelen Vangelis Meimarakis’in yıldızı yükselmeye başladı. Meimarakis’in performansı beklendiğinden daha iyi olurken, partisinin anket sonuçları erken tahminleri aştı. Erken seçim kararı öncesinde kolay bir SYRİZA zaferi olarak yorumlanan seçim, son anketlere göre adeta SYRİZA ve “Yeni Demokrasi” arasında derbiye dönüşmüş gibi gözükmektedir. Seçimde birincilik sadece sembolik bir önem taşımaz. Yunanistan seçim yasasına göre, birinci partiye 50 koltukluk “ikramiye” verilir. Dolaysıyla SYRİZA veya “Yeni Demokrasi”nin birinciliği ne kadar az farkla olursa olsun, çok büyük siyasi sonuçlara yol açar.

Tsipras’ın planı tutarsa eğer, SYRİZA tek parti hükümeti kurabilir veya en az yine koalisyon hükümetinin en büyük partisi olur. Herhâlde parti içinde hâkimiyetini perçinleştirip etkili muhalif kurtarılmış olacaktır. Koalisyon partner seçimi yine Ocak ayında gibi belirleyici bir karar olacaktır. Tsipras, SYRİZA’nın “Yeni Demokrasi”, PASOK veya “Nehir” partisi ile asla koalisyon oluşturmayacağını vaat ederken, alternatif olarak yine bu uygunsuz aşırı sağ “Bağımsız Yunanlılar” partisiyle işbirliğine sıcak bakabilir. Gelgelelim, “Bağımsız Yunanlılar”ın mecliste yine bulunması şu anda kesin gözükmüyor. Son anket sonuçlarına göre, parti yüzde 3 seçim barajının altında. Diğer küçük partilere bakarsak, neo-nazi “Altın Şafak”, PASOK ve SYRİZA’dan ayrılan “Halk Birliği” partilerinin barajı aşacakları tahmin ediliyor. Belki de yenileri eklenir. 1990lar’dan beri Yunan “trash” televizyonunda “kahraman” yerini koruyan Vasilis Leventis’in “Merkezliler Birliği” meclise girebilir durumda.

Tsipras’ın planı tutmazsa eğer, “Yeni Demokrasi” az bir farkla da olsa, beklenmedik bir zafer kazanır. Meimarakis ülkenin en etkili siyasi aktörü olarak meydana çıkar. “Yeni Demokrasi” gövdeli bir koalisyon hükümeti müzakereleri başlar. Meimarakis’in açıklamalarına göre, bütün partilere koalisyon çağrısı yapılacaktır. Her hâlükârda, yeni erken seçimlerin Yunanistan’ın istikrarına katkıda bulunacağı zor gözüküyor.